■ همه چیز درباره پنیر بخش عمومی

اخبار سلامت
همه چیز درباره پنیر
مصرف پنیر از دیرباز رایج بوده است؛ عضوی از اعضای خانواده لبنیات که به دنبال اهلى کردن چهار پایان شیرده مثل بز، شتر یا گاومیش کشف شده است. در مناطقى بین آسیا و اروپا و در تبت و ایران شیر را هنوز هم مثل عهد قدیم تخمیر مى ‌کنند و از آن ماست و پنیر می زنند. گفته می ‌شود که اولین مایه پنیر از شیره درخت انجیر به دست آمد و انسان ‌هاى قدیمى بعد از آنکه برگ‌ هاى درختان انجیر را در شیر مى ‌انداختند تا شیر ببندد، آن را روى سنگ مى‌ ریختند و پس از این که سفت مى‌ شد، براى این که آب آن کاملا گرفته شود، سنگ دیگرى روى آن مى ‌گذاشتند. بعدها انسان یاد گرفت که از شکم حیوانات شیرخوار، مخصوصا خرگوش‌هاى وحشى، مایه پنیر را به دست آورد و وقتى پنیر ساخته شد آن را در آفتاب خشک کند و نمک بزند و در لاى برگ درختان بپیچد و آن را براى روزها و ماه‌ هاى آینده مورد استفاده قرار دهد. تولید پنیر به صورت صنعتى در آغاز قرن بیستم شروع شد و آن زمانى بود که پاستور، اکتشافات خود را درباره تخمیر شیرى آغاز کرد.

فواید پنیر
پنیر غذاى پروتئین ‌دار کاملى است و منبع خوبی از پروتئین، کلسیم و فسفر می باشد و کاملا مى‌تواند جاى گوشت را بگیرد. به همین جهت گیاه‌ خوارانی که گوشت نمى‌ خورند به جاى آن پنیر مصرف مى ‌کنند. پنیر به استثناى لاکتوز، موادى دارد که در شیر موجود است مثل پروتئین، چربى و ویتامین خصوصا ویتامین‌هاىA و B. یکی از مزایای پنیر بر شیر هضم ساده ‌تر آن است البته به استثناى پنیرهاى خیلى چرب و یا خیلى تخمیر شده.
همان‌طور که گفتیم پنیر دارای کلسیم و فسفر بالایی است. برای داشتن استخوان هایی سالم نه تنها کلسیم لازم است بلکه مقدار فسفر نیز اهمیت دارد. در واقع نسبت کلسیم به فسفر دریافتی از برنامه غذایی است که در رسوب کلسیم در استخوان‌ ها اهمیت دارد. برای داشتن استخوانی‌‌ هایی محکم به ازای هر هزار میلی ‌گرم کلسیم 440 میلی‌ گرم فسفر لازم است که چنین نسبت مناسبی در مواد غذایی مثل شیر و پنیر دیده می ‌شود. مصرف پنیر به افرادی که به دلایلی عدم تحمل به لاکتوز شیر دارند نیز توصیه می‌ شود.
پنیر به دلیل دارا بودن کلسیم و فسفر زیاد برای کودکان در حال رشد و حتی بزرگسالان لازم است. افرادی که کار فکرى مى ‌کنند، کسانى که در اثر کار زیاد خسته مى‌ شوند و کسانى که ضعیف‌ هستند باید پنیر بخورند زیرا پنیر داراى فسفر است و فسفر غذایى مطلوب براى این دسته از اشخاص است.
کسانى که بیماری دیابت دارند می توانند پنیر بخورند زیرا پنیر مواد قندى ندارد.
مادرانی که بچه‌ هاى خود را شیر مى ‌دهند،خانم های باردار ، کسانى که از بستر بیمارى برخاسته و دوران نقاهت را مى‌ گذرانند باید پنیر میل کنند زیرا زود هضم است و به دنبال مصرفش اختلالی را به دنبال نخواهد داشت.
خوردن پنیر برای کسانی که چربى خون دارند، مبتلایان به ورم کبد و کیسه صفرا هستند، توصیه نمی‌ شود. علاوه بر این، کسانى که سابقه بیماری قلبی دارند پنیر برای شان ضرر دارد زیرا داراى نمک و چربی اشباع بوده و خوردن هر دوی آن ها برای این گروه می ‌تواند خطر تشدید بیماری‌ شان را فراهم آورد.

بهترین نوع پنیر
بهتر است از میان انواع پنیر، پنیرهای کم چرب را انتخاب کنیم. انواع پُر چرب منبع عمده اسیدهای چرب اشباع هستند که برای سلامتی مضر هستند بنابراین مصرف پنیرهای پرچرب و خامه‌ای به یک بار در هفته باید محدود شود. در ضمن، مصرف پنیرهای باز و محلی به علت احتمال آلودگی ‌های میکروبی توصیه نمی شود چرا که می ‌تواند حامل میکروب ‌های مسمومیت‌ زای خطرناکی مثل سالمونلا، بروسلا و... باشد که ایجاد کننده حصبه، مسمومیت ناشی از لیستریا و تب مالت هستند. پنیرهای نرم‌ تر به دلیل چربی که دارند ماندگاری کمتری داشته به این دلیل باید زودتر مصرف شوند اما پنیرهای سفت مقاوم تر هستند.

چرا پنیر با گردو؟
در پنیر ماده ‌ای به نام تیرامین وجود دارد که اگر در مغز تجمع یابد، باعث کندی ذهن می ‌شود، البته این ماده توسط یک نوع آنزیم موجود در بدن انسان می ‌تواند تجزیه شود ولی این آنزیم تا حد مشخصی فعال است. برای فعالیت بیشتر این آنزیم باید میزان مس را در بدن زیاد کرد و این کار با خوردن گردو که حاوی مقداری مس است، انجام می‌شو‌د. بنابراین اگر چند بار پنیر خالی خوردید، نگران نشوید.
پنیر فرآورده غذایی ای است که از شیر بریده شده (ترش شده) حیوانات تهیه می شود. معمولاً در تهیه پنیر از شیر گاو استفاده می کنند؛ گرچه گاهی شیر بز گوسفند یا حتی گاومیش هم به کار می رود. پنیر در مناطق و کشورهای مختلف به گونه های متفاوتی تهیه شده و نام های جداگانه ای دارد.
رنگ طبیعی پنیر از سفید تا زرد متغیر است. به برخی انواع پنیر هم ادویه اضافه می کنند که به دلیل ایجاد تنوع در تولید انواع پنیر می باشد.
انواع و طعم های مختلف پنیر به نوع باکتری به کار رفته، میزان چربی شیر، تنوع در مدت زمان، و نحوه ی عمل آوردن پنیر بستگی دارد. از دیگر عوامل مؤثر می توان به رژیم غذایی حیوانی که شیر آن مورد استفاده قرار گرفته و همچنین نوع ادویه جات اضافه شده به پنیر، اشاره نمود.

انواع پنیرها
شاید تا چند سال پیش تنها یک یا دو نوع پنیر در بازار وجود داشت. اما امروزه انواع و اقسام پنیر در بازار یافت می‌ شود که طعم‌های متفاوتی دارند.
پنیرهای خودمانی: اصلی ‌ترین پنیرهای معمول ایرانی‌ پسند، "لیقوان" و "تبریز" هستند. ویژگی اصلی این پنیرها استفاده از شیر کامل و غیرپاستوریزه است که همین نکته آن ها را به تب مالت پیوند می‌ دهد.

پنیر گودا: معروف ‌ترین پنیر نیمه سفت دنیا و هلندی‌ الاصل که بیشتر برای تهیه پیتزا، لازانیا، سالاد، صبحانه، سوپ، سس و گاهی هم شیرینی استفاده می ‌شود، پنیر گودا است. گودا از انواع پنیر‌های نیمه سخت است. به طور معمول رسیدن آن دو تا پنج ماه طول می ‌کشد. در آب نمک نگهداری می ‌شود و محتوی چربی آن 40 تا 52 درصد است

پنیر سوئیسی :به انواع پنیرهایی که اولین بار در کشور سوئیس تهیه شده اند، پنیر سوئیسی اطلاق می شود.
این نوع پنیرها شکل خاصی دارند و در وسط قالب این پنیرها سوراخی وجود دارد (البته تمام پنیرهای سوئیسی بدین شکل نمی باشند)


کشور سوئیس 450 نوع پنیر مختلف تولید می کند که این پنیرها را به 5 طبقه تقسیم می کنند:
1. پنیرهای خیلی سفت
2. پنیرهای سفت
3. پنیرهای نیمه سفت
4. پنیرهای نیمه نرم
5. پنیرهای نرم

معمولاً در تهیه 99 درصد از پنیرهای سوئیسی از شیر گاو استفاده می کنند و برای تهیه یک درصد باقیمانده از شیر بز یا گوسفند استفاده می شود.
در تهیه ی یکی از انواع پنیر سوئیسی که سوراخ دار است از سه نوع باکتری استفاده می کنند: استرپتوکوکوس ترموفیلیس، لاکتوباسیلوس و پروپیونی باکتر شرمان. در مرحله آخر تهیه پنیر، باکتری شرمانی اسید لاکتیکی را که باکتری های دیگر تولید نموده اند مصرف کرده و گاز دی اکسید کربن آزاد می کند که این گاز تولید حباب هایی می کند که به شکل سوراخ های متعدد در پنیر به چشم می خورند. هنگامی که پنیر را ورقه کنیم، این سوراخ ها کاملاً دیده می شوند. به دلیل وجود این سوراخ ها، صنعت تولید پنیر به این دسته پنیرها لقب پنیرهای چشم دار داده است. پنیرهای سوئیسی که چنین سوراخ هایی نداشته باشند، به پنیرهای کور معروفند.

پنیر چدار :پنیر چدار نوعی پنیر زرد رنگ است که اولین بار در کشور انگلستان، در شهر چدار واقع در سامرست (Somerset) تهیه شد. پنیرهای چدار، امروزه در ایرلند، کانادا، آمریکا، زلاند نو و استرالیا هم تهیه می شوند. کیفیت این پنیر بسته به مناطق مختلفی که در آنجا تهیه می شود، بسیار با هم تفاوت دارد.

چدار همواره معروف ترین پنیر در انگلستان محسوب می شده است. در تهیه ی این نوع پنیر، تکه های جامد موجود درشیر ترش شده را به قطعات کوچک تر برش می دهند تا آب پنیر موجود در آنها خارج شده و پنیرها روی هم انباشته شوند.

پنیرهای چداری که امروزه تولید می شوند، با پنیرهای چدار قدیمی بسیار تفاوت دارند. اگر قرار باشد که پنیر چدار را به روش سنتی تهیه کنند، باید از ضوابط خاصی پیروی نمایند؛ از جمله از مواد اولیه محلی استفاده شود و درست کردن پنیر در چهار شهر تعیین شده واقع در جنوب شرق انگلستان صورت گیرد.

همچون دیگر انواع پنیر برای بهتر کردن رنگ این پنیر از رنگ های گیاهی استفاده می شود. رنگ این پنیر را از آناتو که عصاره ی نوعی گیاه گرمسیری است می گیرند و این ماده، رنگ نارنجی مانندی را به پنیر چدار می دهد. رنگ خاص این نوع پنیر باعث می شود که اگر در جایی نام پنیر را هم رویش ننوشته باشند، افراد صرفاً با دیدن رنگ پنیر، نوع آن را تشخیص دهند. در کشور آمریکا، به برخی انواع پنیر چدار، رنگی اضافه نمی کنند و تحت نام پنیر چدار سفید یا پنیر ورمونت به فروش می رسانند. ایالت ویسکانزین در آمریکا، بیشترین میزان تولید پنیر چدار را در ایالات متحده آمریکا بر عهده دارد.

پنیر چدار با نگهداری طولانی مدت از آن به اصطلاح رسیده تر می شود. هرچه این نوع پنیر را بیشتر بگذارند بماند، طعم و مزه بهتری پیدا می کند.
پنیر نیمه نرم(semi soft):
این دسته از پنیرها پس ازتولیددلمه هم میتوانند پخته شده یا نشوندوقوام انها قابل برش ولی نرم است.مشهورترین پنیر این دسته پنیر فتا یا موزرالا mozzarella است.
در یک دسته از این پنیرها که نرم رسیده هستند (soft ripened) دلمه نه پخته و نه پرس میگردد و در پروسه تولید آنها بعضی گونه های باکتریها درون یا برون پنیر اسپری یا تزریق میشود که قوام آنها از نیمه نرم تا خامه ای متغییر است .

پنیر فتا:
پنیر فتا، نوعی پنیر است که داخل آب نمک قرار می گیرد. تاریخچه تهیه ی آن مربوط به هزاران سال پیش و به کشور یونان برمی گردد. این نوع پنیر را فقط ازشیر بز و گوسفند درست می کنند.
این نوع پنیر را پس از تهیه،نمک زده و داخل محلول آب نمک یا خود آب پنیر به مدت سه تا چند ماه نگهداری می کنند. همین که پنیر فتا را از آب نمک بیرون آورند به سرعت خشک می شود. پنیر فتا سفید رنگ است و معمولاً به شکل دایره تهیه می شود و دارای انواع مختلفی از نرم تا نیمه سفت می باشد و میزان نمک آن هم از متوسط تا بسیار شور متفاوت است.
میزان چربی آن از 30 تا 60 درصد متغیر است؛ اما معمولاً از شیری که تقریباً 45 درصدچربی دارد، این نوع پنیر را تهیه می کنند. روی پنیرهای فتا را با نوعی پوشش حفاظت کننده می پوشانند.

تاریخچه
آنچه که ما امروزه تحت نام پنیر فتا می شناسیم، برای یونانیان باستان کاملاً شناخته شده بوده است. حداقل از زمان هومر این نوع پنیر تهیه می شده است و در کتاب ادیسه بارها از آن سخن به میان آمده است. افسانه ها حاکی از این است که اولین بار، فردی به نام سیکلپ پلی فیموس Cyclop Polyphimos بود که پنیر را ساخت. او که شیر گوسفند را درون کیف ساخته شده از پوست حیوان حمل می کرد، پس از گذشت چند روز متوجه شد که شیر درون کیف او به ماده جامدی تبدیل شده، مزه ترشی پیدا کرده و می توان این ماده بدست آمده را به همین شکل حفظ کرد.
نام پنیر فتا، به قرن 17 برمی گردد و گرفته شده از روشی است که طی آن، پنیر را تکه تکه می کنند و آنها را داخل بشکه قرار می دهند.

پنیر خامه ای :
پنیر خامه ای نوعی پنیر نرم سفید است که طعم ملایمی دارد. تفاوتی که این پنیر با پنیر های دیگر دارد این است که پنیرخامه ی را نمی گذارند بماند تا به اصطلاح رسیده شود؛ بلکه آن را تازه مصرف می کنند. این نوع پنیر را در تهیه برخی از دسرها جمله کیک پنیری به کار می برند. روی برخی انواع نان از این پنیر می ریزند و در کنار خوراک ماهی آزاد هم از این پنیر استفاده می کنند.
پنیر خامه ای اولین بار در سال 1872 در ایالات متحده آمریکا تهیه شد؛ زمانی که یک لبنیاتی نوعی پنیر عرضه نمود که در تهیه آن به جز شیر کامل (شیری که چربی آن را اصلاً نگرفته اند)، از خامه هم استفاده شده بود. سپس در سال 1880، یک تولید کننده پنیر اهل نیو یورک، این پنیر را داخل فویل بسته بندی و عرضه کرد. او نام این پنیر را پنیر فیلادلفیا گذاشت. از آنجا که در تهیه این نوع پنیر از شیر کامل به علاوه خامه استفاده می کنند، میزان چربی این نوع پنیر بالا می باشد.

پنیر سخت(hard cheese):
این پنیر پخته –فشرده و برای مدت طولانی نگهداری میشود (حداقل ۲سال)که در طی این مدت سخت وخشک شده .این گونه از پنیر جهت رنده کردن و طعم دار کردن غذا مورد استفاده قرار می گیرد.

پنیر مشهور این دسته پارامسان وبعضی از انواع گودا –پنیر آبی(blue cheese)است
پنیر پارمسان
پنیر پارمسان نوعی پنیر سفت است که آن را پخته اند، اما فشرده اش نکرده اند. نام اصلی این پنیر Parmigiano-Reggiano می باشد که پس از بوجود آمدن نواحی پارما (Parma) و رجیوامیلیا (Reggio Emilia) در ایتالیا، پنیری به این نام ایجاد شد. به پنیرهایی که شبیه به پنیر این نواحی باشند، ولی در سایر نقاط تهیه شوند، پنیر پارمسان اطلاق می شود.
این نوع پنیر را از شیر تازه گاو که بلافاصله پس از دوشیدن جمع آوری شده و همچنین مقداری از چربیموجود در آن را گرفته اند، تهیه می کنند.
پنیر پارمسان قدیمی ‌ترین و معروف ‌ترین پنیر ایتالیایی است. لااقل 8 ماه طول می‌ کشد تا این پنیر را درست کنند اما ارزش غذایی هر کیلوی آن معادل 24 کیلو شیر تازه گاو است.
غنی ‌ترین پنیر از نظر پروتئین بوده و به دلیل کم ‌چرب و سهل‌الهضم بودن، برای افراد مسن و ورزشکار بسیار مفید است. پنیر نرسیده پارمسان را به عنوان پیش غذا و پنیر رسیده را هم به صورت رنده یا پودر شده به عنوان چاشنی در برنج و سوپ استفاده می‌ کنند.
برای تهیه ی این پنیر به روش سنتی، خوراک گاوها فقط باید علف و یونجه باشد. برای تهیه مایه پنیر، تنها اجازه دارند که آب پنیر طبیعی را با مایه پنیر تهیه شده از گوساله مخلوط نمایند. پنیری که به این روش تهیه شود، تا دو سال قابل نگهداری است.
این پنیر جزو کالاهای تجاری محسوب می شود. در کشور ایتالیا ضوابط خاصی برای تهیه پنیر پارمسان وجود دارد.
اگر این ضوابط رعایت نشود، پنیر تولید شده را به عنوان غذا به خوک ها می دهند.
موارد استفاده از این پنیر زیاد است. می توان رنده شده آن را روی انواع پاستا ریخت یا تکه های بزرگ از این پنیر را همراه باسرکه میل نمود. همچنین در تهیه انواع سسها از جمله سس آلفردو و سس پستو از این پنیر استفاده می شود.

پنیرگودا(Gouda):
پنیری با فرم گردوبا لایه مومی طبیعی است .پنیری معروف و مغذی هلندی است و قابلیت ذوب بالا دارد که در انواع غذاهای درون فر یا بدون فر قابل استفاده است.

Blue cheeseپنیر آبی:
پنیری سفید با رگه های آبی و گاهی درون آن ترد و خشک .این پنیر با بو و طعمی تند و پر ادویه و در عین حال دلچسب می باشد که برای سالادها یا با ترکیب پنیر خامه ای مناسب می باشد .

پنیر نیمه سفت(semi hard):
این دسته پنیرها بعدازپختن و فشرده شدن برای مدت طولانی همچون دسته بالا نگهداری نمی شوند که مشهورترین پنیر این گروه پنیر چدارcheddar است.
پنیر چدار یکی از پر خریدار ترین پنیر درجهان است .این پنیر در اصل در انگلستان تولید می شده است که امروزه در سرار جهان تولید می گردد که به صورت طبلی با قطر ۱۵اینچ با یک پوسته طبیعی دور ان فرم میگیرد.رنگ طبیعی این پنیر از سفید تا زرد کمرنگ متغییر است البته بعضی انواع آن با اضافه کردن رنگ بدان تولید می شود که رنگی زرد نارنجی پیدا می کند.
این پنیرازشیرگاوتولید شده و قوامی تردونرم دارد که نوع جوان آن قوامی نرم دارد این پنیر با ماندن ورسیده تر شدن تیزترمی شودبطورطبیعی این پنیر درفاصله ۹-۲۴ماه رسیده میشود.
شیرتا ۸۶درجه فارنهایت گرم شده ویک محیط لاکتیکی بدان تلقیح میشود وبعد ازیک ساعت renninاضافه میشود وبعدازفرم گرفتن دلمه و ته نشین شدن آن به صورت یک فرم مرمری تا ۱۰۰درجه فارنهایت گرما داده میشود و آب پنیر دور ریخته میشود.
پنیر در طول ۲۴ ساعت فشرده شده و در یک هوای خنک برای ۴روز نگهداری میشود.
میزان چربی نهایی در این پنیر ۴۸%است.

پنیر موزارلا :
پنیر موزارلا، نوعی پنیر تازه ایتالیایی است که از شیر گاومیش آبی (یا در خارج از ایتالیا از شیرگاو) تهیه می شود.
نوعی از آن که از شیر گاو تهیه می شود، در انواع پیتزاها یا به همراه گوجه فرنگی حلقه شده و ریحان، مصرف میشود. همچنین گاهی به تنهایی هم این پنیر را می خورند.
پنیر موزارلا در انواع تازه، دودی و نوعی که آبش را تا حدی گرفته اند عرضه می شود. جهت حفظ حالت طبیعی پنیر (البته تنها چند روز) این پنیر را در آب پنیرخودش نگهداری می کنند.
نام این پنیر از گویش های جنوب ایتالیا گرفته شده است. اصل واژه موزا به معنای بریدن است. اما از آنجا که در هیچ کدام از مراحل تهیه این نوع پنیر چیزی را نمی برند، احتمالاً ریشه آن به معانی دیگری بر می گردد. فقط می توان گفت که این دسته پنیرها، پوشش خارجی سفتی ندارند.
قبلاً گفته می شد که اولین بار این پنیرها در عبادتگاه های قرن دوازدهم تولید شدند که راهب های عبادتگاه ها به زیارت کنندگان از این پنیر به همراه نان می دادند. آن پنیرهای خانگی را از شیر گاومیش و تحت نام پنیر نیکوتا تهیه می کردند که احتمالاً پنیر موزارلای امروزی یکی از فرآورده های این پنیر نیکوتا می باشد. در کتاب های آشپزی نام پنیر موزارلا برای اولین بار در قرن 16 آمده است.
برای تهیه این پنیر، باید شیر ترش شده را با آب پنیر گرم مخلوط نمود، سپس مواد را با دست کشیده و ورز می دهند تا بافت ترد و لطیفی حاصل شود. در ایتالیا، بوجود آمدن حالت لاستیکی در پنیر کافی نیست و پنیر باید نرم تر باشد. معمولاً این پنیر را به شکل توپی یا گیس بافته در می آورند.
پنیر موزارلا: اولین بار در ایتالیا تولید شده است و جزو پنیر‌های کِشدار و با طعم ملایم به حساب می ‌آید. هنگام بریدن آن، آب پنیر سفید رنگ و با اسانس شیر تخمیر شده از آن تراوش می ‌کند به همین دلیل جزو پنیر‌های تازه است. از سوی دیگر باید در یخچال نگهداری شود چون خاصیت ذوب شدن دارد و برای پخت غذاهای ایتالیایى مورد استفاده قرار می ‌گیرد مانند لازانیا و پیتزا و هنگام پخت و پز حالتی کشدار از خود نشان می ‌دهد که معمولا برای افراد بسیار مطلوب است.

پنیر محلی:
پنیر محلی طعم ملایمی داردآب آن کاملاً گرفته شده، اما فشرده اش نکرده اند و هنوز مقداری آب پنیر در آن وجود دارد. در تهیه این نوع پنیر، معمولاً پس از عمل ترش کردن شیر، ماده جامد تشکیل شده را می شویند تا پ هاش آن را کاهش دهند و به اصطلاح، پنیری با طعم شیرین تهیه نمایند. این پنیر رنگی ندارد و هیچ روشی به منظور نگهداری طولانی مدت از آن به کار نمی برند. انواع مختلفی از پنیر محلی را با توجه به میزان چربیشیر به کار رفته در تهیه پنیر درست می کنند. برخی انواع آن را هم فشرده می کنند.

پنیر پیتزا:
پنیر پیتزا نوع خاصی از پنیر است که در اثر حرارت، روی غذای مورد نظر به خصوص پیتزا آب می شود؛ در عین حال که حالت کشداری پیدا می کند. معمولاً روی انواع پیتزا از این پنیر می ریزند تا اجزای تشکیل دهنده پیتزا را به هم بچسباند و از ریختن مواد هنگام خوردن، جلوگیری نماید. بعضی ها این پنیر را با پنیر موزارلا اشتباه می گیرند.

پنیر فیلا فیلا یا پنیرپیتزا انگلیسی:
فیلا فیلا به معنای کشدار بودن، نوعی پنیر عمل‌آوری شده پیتزا است. این پنیر خواص بهتری نسبت به سایر پنیرهای پیتزا دارد. پنیر فیلافیلا از خاصیت ذوب بسیار استثنایی برخوردار بوده و به راحتی روی پیتزا پخش شده و به هیچ وجه آب نمی ‌اندازد.

پنیر بوتوکیزه:
این نوع پنیر توسط ایتالیایی ‌ها ابداع شده و با سایر پنیرها تفاوت دارد. پنیر بوتوکیزه طعم ملایمی داشته و فاقد بوی معمولی پنیر است. در مجموع می‌ توان گفت مطابق هر نوع ذایقه‌ای است. به علت طعم کره‌ای که دارد آن را بوتوکیزه یا پنیر کره‌ای نام نهاده‌اند. به دلیل عطر و بوی خاص آن، نمی ‌توان این پنیر را به هنگام پخت با پنیر دیگری مخلوط کرد.